سیب

تو به من خندیدی  

و نمی دانستی 

من به چه دلهره از باغچه ی همسایه 

سیب را دزدیدم

                               

باغبان از پی من تند دوید 

سیب را دست تو دید 

غضب آلود به من کرد نگاه 

سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک 

و تو رفتی و هنوز 

سال هاست که در گوش من آرام آرام 

خش خش گام تو تکرار کنان 

می دهد آزارم 

و من اندیشه کنان 

غرق این پندارم 

که چرا 

خانه ی کوچک ما سیب نداشت.

                                                                             "حمید مصدق"